Busca financiación autonómica para acometer o proxecto de conservación e restauración dos sepulcros e o presbiterio, xa redactado por encargo do cura párroco David López.

 

O Concello de Mos pretende levar a cabo un proxecto de “posta en valor” do patrimonio cultural mosense que consistirá na restauración do lugar de sepulcro dos corpos dos primeiros Marqueses de Mos, enterrados na Igrexa de Santa Eulalia. O cura párroco, David López, solicitou o proxecto que inclúe tamén o presbiterio e que xa se atopa rematado, e para o que a alcaldesa, Nidia Arévalo, está buscando financiación na Xunta de Galicia. Ata o lugar desprazáronse ambos, xunto co tenente alcalde, Camilo Augusto, esta semana para visitar os devanditos sepulcros que aínda conteñen os restos, vestimenta incluída, dos primeiros Marqueses de Mos. 

No sepulcro da dereita atópase o que fora nomeado primeiro Marqués de Mos polo rei Carlos II de España, o 6 de novembro de 1686: Don Gabriel Sarmiento de Sotomayor, o cal faleceu en 1706, en Gundián, de Petan e foi enterrado alí e os seus restos trasladáronse á Igrexa de Santa Baia en 1720. No frontal da tumba pódese observar no centro unha decoración polícroma, do que podía ser o escudo do marquesado, con cores vermellas, verdes, brancos e azuis. No perpiaño da esquerda atópase unha cartela na que aínda se pode ler con dificultade: “Aquí esta don Gabriel Sarmiento de Quirós Marqués de Mos e gentil home da cámara da súa maxestade que goza de deus faleceu en xullo no ano de 1706”. Con el atópase a súa esposa, María Bernarda de Alsacia Arember, a primeira marquesa de Mos, que faleceu en 1729. Con todo dela non se mostra inscrición. Quizá á beira dereito do escudo fixésese referencia, pero a policromía nesa zona perdeuse. Pódense ver restos de cor avermellada no interior do arcosolio, moi similares aos que hai no arco de entrada ao presbiterio. No sepulcro ao lado esquerdo consérvase maior policromía: o escudo móstrase máis completo e temos as dúas cartelas a ambos os dous lados. En 1719 dáse sepulcro a D. Juan Correa Sotomayor, arcediano da Catedral de Santiago e en 1739, ao fillo do Marqués, Antonio Bernardo. 

Todos os materiais e técnicas empregados axustaranse aos criterios de estabilidade, reversibilidad e identificabilidad. Os traballos estarán supervisados por un Inspector Técnico de Patrimonio da Xunta de Galicia, o cal realizará varias visitas para corroborar que cada paso da intervención sexa o correcto na obra. Para comezar será necesario o acondicionamento da zona de traballo, continuarase coa limpeza superficial da contorna do presbiterio, impregnación da superficie total da obra cun tratamento biocida, realizarase a eliminación mecánica de repintes e encalados, e unha vez recuperado o que quedaba de policromía orixinal, realizarase unha limpeza con brochas e pinceis. 

Entón comezarase coa fixación da película pictórica. A continuación procederase á consolidación dos estratos de morteiro. Aínda que a película pictórica é moi fina, se fose necesario selaríanse bordos e encherían oquedades, coa aplicación dunha argamasa de recheo. Unha vez fortalecida a cohesión da película pictórica e dos enlucidos, realizarase a limpeza mecánica da superficie. Realizarase entón a recolocación das pedras do sepulcro da dereita, coa axuda dun canteiro, e trataranse as pezas de ferro do arco triunfal. Despois procederase ao resanado de xuntas. Realizarase o rejuntado con morteiro tradicional de cal apagado e area, engadindo pigmentos que permitan unha cor adecuada.

Para o recheo e nivelado das lagoas que cheguen ata o soporte, aplicaranse morteiros de recheo. A reintegración pictórica realizarase seguindo un criterio diferenciador (Rigattino), e utilizando acuarelas. Ademais limitarase a zonas puntuais, e onde se poida realizar unha lectura correcta. Como protección final aplicarase unha man lixeira sobre toda a superficie pictórica.  

Os labores que se realizarán no presbiterio, irán destinados á recuperación e conservación dos restos das pinturas murais, que quedan, tanto no arco triunfal, a bóveda de canón e os paramentos laterais onde se sitúan dous sepulcros, así como a devolverlle na medida do posible, o valor decorativo que estas posúen no conxunto do templo. Nos paramentos norte e sur, conserva os contrafortes que serven de apoio aos arcos interiores, así como dúas xanelas con dobre derrame no lado norte e tres no lado sur, xa que a terceira dela lado norte desaparecería pola inclusión da capela e a sancristía. Os obxectivos da intervención son a conservación, restauración e documentación da pintura mural na bóveda, arco triunfal e sepulcros para a súa transmisión ao futuro. Trátase de sanear e devolver a estabilidade aos materiais que constitúen a obra, tanto no que se refire ao soporte como á película pictórica orixinal.