Ecoloxistas en Acción presenta alegacións ao plan especial para as instalacións deportivas do Celta nos montes comunais de Mos, solicitando a denegación da súa aprobación definitiva por motivos xurídicos, ambientais e de interese público. Denuncia a intención de recalificar monte comunal co único obxectivo de favorecer a unha empresa privada e de implementar usos comerciais e terciarios nun solo rústico de especial protección, en contra da lei.

 

A organización ecoloxista sinala que o dimensionamiento plan especial de infraestruturas e dotacións para instalacións deportivas é moi superior ás necesidades reais da actuación que teoricamente se expón: uns campos de adestramento ao aire libre, e as instalacións complementarias imprescindibles para desenvolver a actividade deportiva. Nese sentido, destaca ademais a ausencia de demanda social de tales instalacións, que non estarán destinadas a uso ou servizo público ou do común dos cidadáns, senón a satisfacer os desexos dunha sociedade mercantil.

É notorio, segundo os ecoloxistas, o solapamento consciente por parte da entidade promotora de trámites e procedementos urbanísticos de diferente natureza, para unha sorte de estratexia de feitos consumados, na que se pretende transformar de maneira relevante e inadmisible un chan rústico de especial protección en chan totalmente urbanizado e con usos indiscutiblemente urbanos e alleos á contorna no que se pretenden implementar. O plan especial planteado non ten a finalidade de protexer ámbitos singulares, e de levar a cabo operacións de reforma interior. Tampouco ten como obxectivo, de acordo con Ecoloxistas en acción, coordinar a execución de dotacións urbanísticas, por moito que falazmente se empregue lateralmente este concepto no texto do plan especial. Estáse a confundir deliberadamente, denuncian, o concepto de “infraestrutura” co de “dotación”, e explican que o concepto “dotación” ten cun claro alcance, delimitado tanto na normativa estatal e autonómica como na Xurisprudencia. Unha boa mostra do anterior é que os cidadáns do termo municipal de Mos non poderán practicar deporte nesas infraestruturas, nin residir nas edificacións, etc. Son de uso totalmente exclusivo e privado dunha empresa e non hai, segundo expoñen os ecoloxistas, ningún tipo de dotación a coordinar conforme á normativa urbanística.

En definitiva, o alcance real das instalacións e dotacións que se pretenden implementar, e o resultado do “proxecto” que presentou o Real Club Celta, S.A.D. é incompatible coa natureza de chan rústico de especial protección dos terreos nos que se desenvolverá. De feito, a práctica totalidade dos usos expostos son netamente urbanos e non necesitan implantarse nese tipo de chans e terreos, nin son imprescindibles para que se desenvolva a actividade deportiva de “adestramento”. Ademais, sinala a organización que o Plan Especial que presentou a sociedade anónima promotora ten múltiples carencias, tanto desde un punto de vista formal como material, o que determina a imposibilidade de aprobalo nos termos nos que foi exposto.Non recolle materialmente as medidas necesarias para a adecuada integración das actuacións expostas no territorio.

Os ecoloxistas alegan que o proxecto do Celta non resolve os problemas que a actuación exposta xerará no viario e nas dotacións urbanísticas da contorna. Ademais, os parámetros edificatorios previstos no Plan Especial non teñen amparo na Lei do Solo de Galicia e non potencia en ningún caso o medio no que se integra o proxecto. Tamén, o Plan Especial ten efectos significativos no medio, ata o punto de acabar cos valores obxecto de protección tanto nos terreos nos que se desenvolverá como en toda a contorna e afectará a un chan de especial protección forestal, o plan especial debería ser obxecto de avaliación ambiental ordinaria.

Alén disto, os ecoloxistas subliñan que o Plan Especial modifica a regulación do plan xeral. Pero á marxe de lugares comúns e previsións xenéricas de carácter case ornamental, non se xustifica detalladamente o impacto do proxecto en relación cos terreos do ámbito ordenado e os da súa contorna inmediata. O Plan Especial, ademais, é manifestamente incoherente cos obxectivos xerais da actividade urbanística pública, co plan xeral de ordenación municipal –por iso, á marxe de modificalo materialmente, está a tramitarse de maneira paralela unha modificación do plan xeral desde un punto de vista formal para que teña cabida o proxecto. Tampouco é coherente, sinalan, co plan urbanístico dos municipios limítrofes. Os ecoloxistas remiten, de maneira particular, ás alegacións realizadas e que realice o Concello de Vigo neste punto, adicionando que cabe realizar a mesma apreciación no que se refire aos restantes informes sectoriais.

Hai relevantes problemas de mobilidade, fronte aos que o Plan Especial non expón ningunha solución real. Denuncian que solucións nin sequera dependerían do promotor, que se limitou a presentar unha proposta de actuacións inviable. Entre outros aspectos que deberían ser considerados e liquidados están os accesos ás instalacións que se pretenden implementar, así como a asunción dos custos vinculados aos mesmos; con carácter xeral, a saturación das principais vías de acceso ás “dotacións deportivas” (a VG-20 e a avenida Clara Campoamor, a AP-9 -Puxeiros e a A-55), e a inexistencia de transporte público relevante, e a necesaria implicación do  Concello de Vigo para liquidar esta problemática, fronte á que xa manifestou a súa oposición, á marxe de indicar a inviabilidade do proxecto desde o punto de vista da ordenación do territorio, a mobilidade e o urbanismo.

Tamén é relevante impacto paisaxístico das actuacións, contrario ás finalidades que a Lei do Solo de Galicia pretende garantir neste tipo de actuacións e ante esta tipoloxía de terreos. Non cabe dúbida, ademais, á vista dos documentos achegados polo promotor, da relevante incidencia visual do proxecto, potenciada por que se alteran por completo os usos do chan actuais, polo relevante volume das instalacións, a topografía irregular, etc. No Plan Especial, á marxe de mencións ornamentais, non se ofrece nin se expón solución algunha real á protección e ao estudo do patrimonio cultural existente na contorna, en especial no que se refire a xacementos romanos. Como é sabido, o promotor, dentro do marco do seu proxecto global e real (é público e notorio) non garantiu realmente en ningún caso nin a adecuada implementación de servizos vinculados ao ciclo integral da auga, nin tampouco os custos derivados daqueles, que repercutirán de maneira notable na Administracións implicadas.